Mehmet Dalman Karadeniz'in cennet köşelerinden Görele'de haksızlığa, adaletsizliğe, hukuksuzluğa isyan olarak canını vermeyi futbol tarihinin görüp görebileceği en büyük eylem olarak gerçekleştirdiğinde tarih 5 Mayıs 1996 idi.. Mehmet daha 27 yaşındayken kendisini incir ağacına asarak Trabzonspor için gerçekten ''canını veren'' ilk adam oldu. Ardında bıraktığı notta ise "Ölümümden kimse sorumlu değildir, dünyaya yine gelsem yine Trabzonspor'lu olurdum." yazıyordu. Herhangi bir kararsızlık ya da pişmanlık emaresi yoktu notta, isyanını içine değil, kendisiyle birlikte mezara gömdü.

Daha 12 yaşındaki Hüsnü Civelek ortaokul öğrencisiydi o zaman.. Akçaabatlı Hüsnü evinde eline geçirdiği tabancayla intihar ederek acıların üzerine acı bindiriyordu.

Alınmayan dersler, temizlenemeyen pislikler, kirli sistem hayatının baharındaki Mehmet ve Hüsnü'den sonra 2011 yılında ''bizi yine şampiyon yapmayacaklar!'' sözünün ardından kalbine yenik düşen Mustafa Çelik'i de aramızdan aldı..

Mehmet Dalman, Hüsnü Civelek ve Mustafa Çelik Trabzonspor tarihine birer ''efsane'' olarak geçtiler ve dünya döndükçe isimleri her daim hatırlanacak adamlar oldular. Peki ya futbolu kirletenler? Onlar görevlerinin başında.. İsimler değişse de düzen değişmiyor, Türk Futbolu her geçen gün pislik içinde boğulmaya devam ediyor.

Bugün 5 Mayıs 2016.. 20 yıldır kanıyor yüreğimiz, hiçbir şampiyonluk bu adamları geri getirmeyecek biliyoruz ama üzerinde hırsızın kiri de olsa 2010-2011 sezonu şampiyonluk kupası Trabzon'da havaya kaldırıldığında yukarıdan kupaya dokunmayı unutmayın, en çok siz hak ettiniz bu kupayı, kutlayın doya doya...

Mekanınız cennet olsun..